เด็กวัย 2 ขวบเขามักจะกลัวอะไรที่สุดแสนจะไม่คาดคิดเชียวล่ะ เช่น เจ้าด่างข้างบ้าน ฟ้าร้อง สัตว์ประหลาด ตัวตลก ซากไดโนเสาร์ในพิพิธภัณฑ์ ทราย น้ำ แต่การทีเด็กวัยนี้จะกลัวอะไรสักอย่างโดยไม่มีเหตุผล ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรเพราะ... เด็กสองขวบยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง แกสามารถวิ่งได้อย่างแข็งขัน ช่างจ้อมากขึ้น ทำให้แกสามารถทำอะไรตามใจปรารถนาตัวเองได้ รู้สึกเป็นอิสระจากการถูกควบคุมมากขึ้น เพราะพ่อแม่ยอมปล่อยให้แกวิ่งไปทางโน้นที ทางนี้ที อีกใจหนึ่งก็รู้สึกไม่ปลอดภัยและมั่นคงสักเท่าไหร่ ตรงที่ถูกสอนให้เริ่มรู้จักระมัดระวังสิ่งแวดล้อมรอบตัวมากขึ้น เริ่มจะต้องแยกจากพ่อแม่ ตัวก็ยังเล็กจนต้องแหงนคอตั้งบ่าเพื่อคุยกับผู้ใหญ่ น้องหนูจึงต้องคอยระวังตัวด้วยว่าจะถูกคุกคามจากสิ่งต่างๆ รอบกายหรือไม่ และเพื่อทดแทนความรู้สึกไม่มั่นใจนี้ สิ่งรอบกายอยู่ในอำนาจของแก (To feel in control) จะได้เดาว่าอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉะนั้นการแสดงความกลัว เพื่อหยุดสิ่งแวดล้อมให้ห่างจากตัวเอง จะทำให้แกรู้สึกว่าควบคุมได้ แต่ถ้าตัวตลกหรือหุ่นยนต์โผล่พรวดมาทักทายแบบประชิดตัว หวังจะให้เป็นเรื่องสนุก ก็อาจทำให้น้องหนูร้องไห้จ้าขึ้นมาได้ความกลัวจึงเป็นพัฒนาการอีกขั้นของเด็กวัยนี้ ถ้าปีที่แล้วคุณเห็นลูกเล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน แต่มาปีนี้ไม่ยอมให้เท้าแตะผืนทรายเลย ก็ไม่ต้องแปลกใจนะคะรอให้ถึง 3 ขวบ แล้วค่อยมาดูกันอีกที แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องของพัฒนาการตามวัย คุณต้องช่วยลูกหาสาเหตุก่อนแก้ไขแล้วล่ะค่ะ
