เมื่อลูกอายุได้ 1 ขวบ เขาจะค้นพบวิธีเล่นสนุกๆ อย่างหนึ่งที่เขาชอบมาก แต่จะทำความปวดเศียรเวียนเกล้ากับผู้ดูแลนัก นั่นคือ การโยนของจากโต๊ะ วันแรกที่เขาเริ่มค้นพบวิธีนี้ พอคุณให้เขานั่งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เขาก็เริ่มขว้างช้อนลงมา คุณหยิบขึ้นวางทันที เขาก็ขว้างทันที พร้อมทั้งหัวเราะชอบใจ
ยิ่งคุณเก็บเร็วเท่าไร เขาก็จะขว้างลงเร็วเท่านั้น เขาอาจจะโยนของอื่นๆอีกได้ตั้งมากมาย เช่น ถ้วยดื่มน้ำ ของเล่น หมอนข้าง โยนออกมาจากเตียง ฯลฯ คุณจะโมโหฉุนกึกเลย คิดว่า"ลูกนี่จะยวนเอากะพ่อแม่หรืออย่างไร" ไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่นั่งเก็บของมราลูกโยนลงมาเกลื่อนพื้น ความจริงแล้วในความคิดของลูก การโยนของลงมา และคุณแม่โยนกลับแกคิดว่าเป็นการเล่นชนิดหนึ่ง เป็นเกมที่คุณแม่จะเล่นกับแก เหมือนการขว้างฟุตบอลออกไปหาคุณแม่ คุณแม่ก็ขว้างกลับมา แกคิดว่าคุณแม่จะสนุกเหมือนที่แกสนุก แต่ทำไมกลับโกรธไม่รู้สิ
ทางที่ดีคือ ถ้าเขาขว้างลงมาก็ยังไม่ต้องเก็บทันที แต่คุณจะอุ้มแกลงมาจากโต๊ะหรือเตียง ให้นั่งเล่นกับพื้นสักพัก อย่าดุหรือตีเพราะแกจะไม่เข้าใจ และคุณอย่าขว้างหรือโยนของขึ้นโต๊ะทันที เพราะไม่เช่นนั้นแกจะคิดว่าคุณอยากเล่นเกมกับแก
ทางการแพทย์พบว่าการที่เด็กทำกริยาเช่นนี้ เป็นพัฒนาการของการใช้สายตา กะระยะวัตถุสิ่งของและกล้ามเนื้อ พูดง่ายๆว่าเป็นการ ซ้อม เพื่อพัฒนาการอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง อีกไม่นานลูกก็จะไปสนใจอย่างอื่นแทนค่ะ
ข้อมูลจาก คู่มือเลี้ยงลูก โดย ศ.พญ.ชนิกา ตู้จินดา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น